Translate our blog in your language.

Japan Kanto and Tohuku

Japan Kanto and Tohuku
Onze reis naar Noord Japan: Tokyo-Kanto-Tohuku (klik op de foto)

Wie zijn wij?

Wie zijn wij?
Wij zijn Henk en Jacqueline en wonen sinds 2012 op Bali. Wij gaan graag op ontdekkingsreis in Indonesie en andere landen in Azie

Welkom op ons blog

Welkom op ons blog

Aantal pageviews t/m vandaag

Aantal pageviews t/m vandaag

Totaal aantal pageviews t/m vandaag

Hot news

Een mijlpaal: Woensdag 23 december 2020
300.000 vieuws.

Translate our blog in your language

dinsdag 30 juli 2013

Het is mooi geweest

Met enige vertraging zijn we geland in Makassar. Eenmaal buiten werden we weer traditioneel bij onze strot gepakt door taxichauffeurs. We hadden al een hotel vlakbbij het vliegveld geboekt. 800 meter....och dat lopen we wel, geen taxi nodig. Samen met onze Sloveense medebackpackers op weg maar we liepen een donker gat in richting een grote parkeerplaats. Dit kan niet goed zijn! Toch nog maar even vragen..."hotel KG...dat is zes kilometer lopen". Dat is niet de bedoeling dus toch maar een auto regelen. Een aardige man op de parkeerplaats belde voor ons het hotel. "Sorry maar er is maar één kamer". Shit hoe kan dat nou weer? Wij met z'n vieren in een illegale (30.000 RP goedkoper) taxi gestapt naar het hotel. En inderdaad.....niet te belopen. Eenmaal daar bleken er wel twee boekingen te zijn dus probleem om 22.30 uur opgelost. Eerst maar even een hapje eten voordat we gaan slapen...jammer dan....helemaal niets te krijgen...geen warung en geen "rumah makan". Na het verwijderen van een kakkerlak in de badkamer zijn we met een rammelende maag gaan slapen.
Het is 05.00 uur en ja hoor daar is ie weer. De moskeewekker....bijna naast de voordeur!
We vervolgen vandaag onze reis naar.....huis.....naar Bali. Bijna zes weken leven uit de rugzak is mooi geweest. We hebben een fantastische reis achter de rug. Veel beleefd, veel gezien, we waren op veel mooie plekjes en we hebben fijne mensen ontmoet. Het enige minpuntje was het weer want we hebben veel meer regen op ons dak gehad dan verwacht. Het is nu weer tijd om het Balinese leven op te pakken en te gaan broeden op de plannen voor de volgende trip. Lieve vrienden en andere bloglezers....we vonden het weer heel fijn dat jullie met ons meegereisd zijn en bedankt voor de leuke, gekke en warme reacties. 



maandag 29 juli 2013

Adieu Silaken

Vandaag zijn we om 11.00 uur op de boot van Martha gestapt, terug naar Manado. Na het afscheid van Martha zijn we met Ed, Kate en twee hele aardige Slovenen eerst naar de haven van Manado gevaren en daarna te voet naar het hotel Regina. Daar hebben we onze rugzakken neer mogen zetten om te wachten op een taxi. Onze vrienden uit Londen blijven daar één nacht alvorens zij doorreizen naar Kuala Lumpur. Wij en de Slovenen nemen om half acht vanavond het vliegtuig naar Makassar voor het vervolg van onze reis.
Dit was Pulau Siladen
Het afscheid van tanta Martha
Bloedheet op boot, een waaiertje kwam goed van pas.                  Onder: terug in Manado

De broodnodige rust

Zondag 28 juli 
Het is onze laatste dag op Siladen. Op het eiland staan vijf resorts waarvan er vier onder buitenlands management. En dat is o.m. te zien aan de prijzen. Alleen de locale homestay van Martha hanteert de prijs in Roepias. De anderen in Euros van 130 euro pp/pn tot 298 pk/pn. Wij betalen RP 250.000 incl. 3 maaltijden. En dat is 20 euro pp/pn. Er wonen 200 mensen op het eiland. 30 kinderen zitten op de basisschool. De oudere kinderen gaan in Manado naar school. Opmerkelijk is dat het eiland on-indonesisch opgeruimd en schoon is. Men is hier trots op hun eiland en dat laten ze ook blijken.
Vanmorgen was het heel erg stil hier omdat bijna iedereen in de katholieke kerk zat. Wij werden gewekt om 08.00 uur door gezang van de kinderen en dat is altijd beter dan de Moskeegeluiden om 05.00 uur van de afgelopen weken. 
Uitgezonderd de eerste dag viel het weer tegen. Helaas hebben we hier weinig de zon mogen zien. Maar dat werd ruimschoots goed gemaakt door de sfeer en het schitterende rif. 
Onze rust hadden we hard nodig omdat Jac. getroffen is door de airco van Hotel Celebes in Manado en loopt te snotteren en ik heb eergisteren een aanval te verduren gekregen van een te vette pisang goreng. Inmiddels zijn we beiden weer aan de redelijk beterende hand zodat we morgen rond de middag weer enigszins fris op de boot kunnen stappen terug naar Manado. Ons verblijf op Pulau Siladen hebben we, hoe kan het ook anders, afgesloten met een dik uur snorkelen. Jammergenoeg zonder camera.
Het "standaard" middagdutje
Onze royale badkamer
Laag tij
in gezelschap op zoek naar schelpen
Een lui eilandmoment
Kinderen in het dorp.                          

zaterdag 27 juli 2013

Stilte

Het is onze derde dag op Pulau Siladen. Overspoeld door rust doen wij onze dingetjes zoals snorkelen, lezen en een beetje over het strand wandelen. En natuurlijk slapen we de nodige uurtjes. Meer doen we hier niet. Bij en op het rif zit heel veel vis. Gisteren hebben we een bijzondere zeer giftige vis gespot. De "Lionfish". Prachtig om te zien en te fotograferen. Onze camera had een opleving dus hebben we nog wat kiekjes kunnen maken. Inmiddels heeft ie jammergenoeg de volledige geest gegeven maar we zijn tevreden met al die mooie koraal- en visfoto's. Maandag laten we dit eiland weer achter ons.
De "Lionfish"

vrijdag 26 juli 2013

Ed en Kate

We genieten volop van ons verblijf bij Tanta Martha. Een heerlijke plek waar ons lekker eten wordt voorgeschoteld onder de grote boom recht voor de vier houten hutjes. Het geeft een gevoel dat we ver weg zijn van het toerisme. Dat is natuurllijk niet zo want aan de overzijde van het water ligt Pulau Bunaken en daar gaan veel toeristen naar toe om te duiken en te feesten. Maar hier op Pulau Siladen is het heel anders. De enige mensen die hier rondlopen zijn wij, onze twee hollandse buurjongens en een handjevol locals die ons verzorgen met eten en drinken. Elke morgen gaan ze naar Manado om verse vis, vlees en groenten in te kopen 
Het is voor ons ook een geweldige verrassing dat Ed en Kate, die we eerder hebben onmoet, ook naar hier komen. Het is vier uur in de middag en we waren net aan het snorkelen toen de publieke boot uit Manado aankwam en ja hoor twee bekende gezichten aan boord. Het is "great". We hebben na onze laatste onmoeting veel beleefd. Gisteravond onder de boom met lekker eten en een grote fles Bintang hadden we veel te kletsen. De buurjongens gaan vandaag weer weg. Zijn gaan op familiebezoek op Java want ze hebben Indonesisch bloed van hun vader.
Vóór het eten...
boven: Martha brengt ons het eten onder de boom        onder: ná het eten tegen de boom

woensdag 24 juli 2013

Pulau Siladen

Na het ontbijt in hotel Celebes zijn we naar de haven achter de vismarkt in Manado gelopen. Daar hebben we Lotar van Tanta Martha's homestay gebeld dat we er klaar voor waren. Met hem varen we mee naar de vier hutjes op het strand van Tanta Martha op het eiland Siladen. Na een uurtje pruttelden we achteruit het strand op. Op deze heerlijke stek blijven we vijf nachten. Het prachtige koraal ligt aan onze voeten. En natuurlijk hebben we gesnorkeld en het is hier werkelijk adembenemend. Het koraal en de vele vis is nóg mooier als op de Togeans. Een geweldige plek waar we nu al verliefd op zijn. Inmiddels is de zon aan het ondergaan en het behoeft geen uitleg hoe mooi dat is!
Doe mij maar touw met een kleurtje!
Op weg met Lotar naar Siladen
Onze hut bij Tanta Martha
Foto boven: Genieten!                          Foto onder: samen met de avondzon op het bankje 

dinsdag 23 juli 2013

De kapper

We laten het National Park Tangkoko, met al zijn prachtige flora en vooral fauna, achter ons. Achter in een pick-up zijn we naar het busstation van het dorp Tangkoko gereden. Daar zijn we overgestapt op de publieke bus naar het busstation "Paal 2" in Manado. Daar zijn we wéér overgestapt op een "Mikroletje" naar de "Pasar 45" en daar wéér overgestapt  op een "Mikroletje" naar hotel Celebes. Een kamer hadden we al telefonisch geboekt dus dat was simpel.....even wachten want ze waren nog aan het schoonmaken. We hebben de rugzakken op de kamer gezet en zijn op zoek gegaan naar een kapper want dat was hard nodig. Kappers genoeg daar maar bijna allemaal bomvol met föhnende vrouwen. Bij één kon ik gaan zitten maar om me heen kijkend en lopend op mijn flip-flops door een laag haren kreeg ik het gevoel van: "het is hier anders". Maar goed de schaar ging er even goed in totdat Jac. achter me riep: " Joh...hier zitten allemaal travestieten". Toen ben ik nog beter naar zijn/haar gezicht gaan kijken en toen hij/zij begon te praten wist ik het zeker. Maar desalnietemin heeft zij/hij mijn haardos aardig gereduceerd. Bij ons eerste bezoek een aantal dagen geleden hebben we een onderwaterbehuizing besteld voor onze Canon G15. "Hebben we niet op voorraad maar we kunnen 'm bestellen in Jakarta". Oké prima kunnen we 'm dinsdag (vandaag) ophalen. Hij die gozert van de toko ging gelijk bellen en ja hoor geen probleem.
Wij vandaag daarheen....."sorrie ya maar we hebben 'm nergens kunnen vinden". Weer een staaltje van Indonesische onbetrouwbaarheid. Jammer want we gaan morgen naar Pulau Siladen om te snorkelen. Omdat onze andere onderwatercamera stuk is kunnen we geen vissen kieken.
We hebben onze teleurstelling maar afgereageerd door vis te gaan eten op de grote levendige vismarkt. 
Achter in een pick-up naar Tangkoko
Zelf de rugzakken op het dak leggen
Hier is het anders dan anders
Foto boven: Velen zijn me voor gegaan....                  Foto onder: onze vis in voorbereiding

maandag 22 juli 2013

Geduld

Heel vroeg op! Om vijf uur ging de wekker om na het onbijt om zes uur een "hike" door het tropisch regenwoud te maken. Met de gids en Martijn en Esmée uit Holland gingen we op pad door het oerwoud van het Natural Park Tangkoko-Batuangas. Dit stuk van Sulawesi staat bekend om het leefgebied van de zwarte kuifmakaak en de Tarsier. Beide dieren komen alleen voor in dit deel van de wereld. Na een dik uur wandelen kwamen we oog in oog te staan met een groep Makaken. Er leven hier drie groepen in de jungle. Een groep van 80, 72 en 50 apen. Na een half uur kijken en fotograferen zijn we doorgelopen op zoek naar de Hornbill. Deze prachtige vogel broedt momenteel hoog in de bomen. Het is erg lastig om ze te zien en te fotograferen maar met een geduld van twee uur wachten bij het nest is het ons wel gelukt. Na zes uur lopen waarbij we ook veel zwammen en veel hele oude bomen hebben gezien, kwamen we terecht op het aangrenzende strand waar ons een lunch werd gebracht door de homestay. Om twee uur na het eten en een dutje tegen een boomstam zijn we weer verder gaan lopen de jungle in op zoek naar de Kuskus Beer en 's werelds kleinste primaat de Tarsier, ook wel bekend als het spookdiertje. Eerst zagen we de Kuskus hoog in de bomen hangen en even later liet onze gids een grote dikke holle boom zien waarin vijf van die kleine aapjes bivakkeerden. Een geweldige verschijning. Op de terugweg naar het dorp hebben we ook nog een fraai gekleurde ijsvogel kunnen kieken. Eenmaal terug bij de ingang van het park begon het keihard te regenen maar dat kon de pret niet drukken want het was een geweldige dag van meer dan 10 uur wandelen door de jungle waarbij we mooie en bijzondere dieren hebben gespot en ons geduld rijkelijk is beloond ondanks dat we vaak met ons hoofd in spinnenweb liepen. Even raggen en weer doorgaan.
Veel oude bomen
De zwarte kuifmakaak

Wachten onder het nest totdat de Hornbill thuiskomt 
De "Roodknobbel Hornbill"
's Werelds kleinste primaat de "Tarsier"
Een prachtige ijsvogel
Foto boven: één van de vele spinnen.                            Foto onder: de zwarte kuifmakaak

zondag 21 juli 2013

Tangkoko

H21 juli 2013
We zijn vroeg wakker en dat is niet zó gek na een dag hangen en liggen. We gaan naar de jungle.
Vanaf het hotel met de blauwe mikrolet naar busststation "Paal 2" en dan met de bus naar Bitung. Onderweg op het busstation van Tangkoko eruit om dan weer met een blauwe mikrolet verder te slingeren door de bergen naar Batuputih. Hier is de toegang tot het natuurpark "Tangkoko-Batuangas Dua Saudara".
We slapen twee nachten in de homestay "Mama Roos". Morgenochtend om 6 uur gaan we met een gids een trekking doen door het oerwoud en dan hopen we mooie dieren te kunnen spotten.
Het is een beetje feest in het dorp en daarom is er een voetbaltoernooi. Het nivo is bijzonder laag maar er wordt wel fanatiek gespeeld. Over het veld zullen we maar niet schrijven want dat is zelfs een knollenveld onwaardig. Inmiddels hebben we met de lunch alweer fijne mensen ontmoet die al veel gezien en beleefd hebben. Altijd gezellig kletsen en zinvol. We hebben weer veel tips over en weer gedeeld en die zijn altijd welkom.
Het bussie van Paal 2 in Manado naar Bitung
Ietwat opgevouwen
Knollenveld meer dan waardig
Foto boven: homestay "Mama Roos        Foto onder: het strand aan de voet van de jungle

zaterdag 20 juli 2013

aan de schijterij

20 juli 2013
Gisteren na een stevig ritje in een hete Toyota Kijang (aircoloos) hebben we vandaag een rustdag ingelast. En hoe is het mogelijk? Blijkbaar kan ik (Henk) het junkfood van de Pizzahut niet meer verdragen want de darmpjes waren behoorlijk van streek wat resulteerde in meerdere bezoekjes aan de pot. Wekenlang rijst gegeten, geen enkel probleem. Gisteren was het weer nog zonnig, vandaag overheerste de regen weer. We hebben onze dag kunnen benutten door op zoek te gaan naar goede lijm voor de bergschoenen van Henk want de zolen waren volledig losgelaten. Ze zijn inmiddels vet in de lijm gezet. Morgen zal blijken ( 24 uur droogtijd) of het de goede lijm was. Hopelijk wel want we gaan morgenochtend naar "Tangkoko-Butuangas Dua Saudara Natural Park". We gaan daar een "hike" maken en dan op zoek naar het spookdiertje de Tarsier en andere dieren en vogels. De geplakte schoenen houden het hopelijk vol tijdens de "hike" want met de flip-flops zal het een lastig verhaal worden. Verder hebben we veel op bed gelegen en nog rondgekeken in een grote shopping- mall en op zoek geweest naar korte snorkelflippers maar deze hebben we niet gevonden. Inmiddels zijn wij niet alleen tot rust gekomen maar ook de darmen dus we kunnen weer gewoon aan de Nasi en Mie Goreng en aan de witte rijst met vis. Manado is een stad die niet veel heeft te bieden maar het is de toegangspoort naar het Marine National Park Bunaken en Pulau Siladen. Ook staat deze stad bekend om zijn gerookte vis Calaka.
De gerookte vis Calaka 
Volledig losgelaten....plakken en weer doorgaan
Het straatbeeld in Manado: veel "Mikrolets".                                  Foto onder: regenachtig

vrijdag 19 juli 2013

Wat een rit!

We hebben prima geslapen in onze hut. Ineens werd er wat omgeroepen en lagen we om half vier vanmorgen aan de kade in Gorontalo. Een hoop geroezemoes want iedereen moest van boord. We hadden de deur nog niet open van de hut of we werden al bij onze strot gepakt door gasten die vervoer regelen met een auto naar Manado. "Hé kerel even rustig aan jij". Eerst van die boot af en dan zien we wel verder. Robin die verdween want die bleef in Gorontalo om zijn visum te verlengen. Wij en Franse Phillip zijn naar buiten gelopen en daar stonden ineens weer twee bekende Italianen uit Milaan voor onze neus. Om half vijf werden we met zijn vijven in 9 uurtjes naar Manado gescheurd. Phillip voorin, wij in de midden van de Kijang en Milanese Pietro (herkenbaar met altijd een zakdoek om zijn nek) en Loredada achterin met wat bagage en de rest van de rugzakken helemaal achterin. Allemaal hadden we een beetje maagproblemen van het draaien en keren door de bergen. Behalve Phillip maar zijn maag gaat nog omdraaien in Tomohon waar morgen een markt is waar alles te koop is met poten en vinnen wat eetbaar is. Hij stapte onderweg uit en wij zijn doorgereden naar Manado. Eigenlijk wilden wij ook naar Tomohon maar toen wij stopten bij een benzinepomp hebben we ons plan bijgesteld. Daar stond een pick-up te tanken, volgestouwd met kooien met honden. Toen ik daarheen liep om een kiekje te schieten werd ik benaderd door een walgelijke stank afkomstig van de pick-up. Bij navraag aan onze "driver" bevestigde hij dat deze honden gegeten worden door de christenen in Manado en omgeving en dat deze truck op weg was naar de markt in Tomohon. Mensen met een beetje dierengevoel zoals wij hebben op die markt niks te zoeken. Walgelijk! Onderweg hadden we al een hotelleke gebeld in het centrum van Manado. Zo gaar als draadjesvlees, tot op het bot, dachten we eens lekker onder de douche te stappen. Nou mooi niet......er kwam geen druppel water uit de douchekop. Even aan de bekende bel getrokken en vijf minuutjes later was er water....niet heel veel maar net genoeg om het gare en vuile lijf te schoon te schrobben.
Na vier weken witte rijst is het vanavond weer eens tijd voor de Pizzahut. Dat wordt smullen! Wat een feest! En wie komen we daar weer tegen.....onze Italiaanse vrienden Pietro en Loredana....hoe kan het ook anders.....Italianen en pizzas!
Walgelijk om te zien en te ruiken!
Vlnr de crew van de Kijang: Henk, Jac., Loredana, Pietro en Phillip

Naar Gorontalo

18 juli 2013
We laten Bolilanga en de Togean Islands achter ons. Vroeg opgestaan om met een klein bootje van het resort naar Katupat aan de overkant gebracht te worden. We zijn gelijk op de publieke boot naar Wakai gestapt. In Wakai hebben we de gehele dag moeten wachten op de ferry naar Garontalo. In Wakai mochten we onze rugzakken bij een vrouw in huis zetten. Ze bood ons ook nog een bed op de zolderverdieping aan zodat we lekker konden slapen. En dat hebben we ook gedaan. En ineens een grote knal....zakken we aan één kant door het bed. We hebben het matras op de grond gelegd en zijn verder gaan pitten. Om vier uur ging de grote boot naar Garontalo. Via de eigenaresse van het resort in Kadidiri hadden we al een hut van de bemanning gehuurd voor RP 400.000. Het is een hut voor vier personen dus hebben we twee bedden weer doorverhuurd aan een hollandse jongen Robin en een fransman Philippe. Robin kende we al van Ampana en Kadidiri en Philippe hebben we in Malenge ontmoet. De vaartocht duurt 12 uur en dan zijn we in Gorontalo. En dan gaan we verder naar Noord-Sulawesi.

De hectische kaartverkoop op de boot
Foto boven: Philippe, Jacqueline  en Robin.                               Foto onder: de ferry naar Gorontalo