Translate our blog in your language.

Japan Kanto and Tohuku

Japan Kanto and Tohuku
Onze reis naar Noord Japan: Tokyo-Kanto-Tohuku (klik op de foto)

Wie zijn wij?

Wie zijn wij?
Wij zijn Henk en Jacqueline en wonen sinds 2012 op Bali. Wij gaan graag op ontdekkingsreis in Indonesie en andere landen in Azie

Welkom op ons blog

Welkom op ons blog

Aantal pageviews t/m vandaag

Aantal pageviews t/m vandaag

Totaal aantal pageviews t/m vandaag

Hot news

Een mijlpaal: Woensdag 23 december 2020
300.000 vieuws.

Translate our blog in your language

vrijdag 29 mei 2015

De tweede boordag

Gisteren tegen elven waren ze weer present. De jongens van de boormachine. Na het opstarten, duidelijk waarneembaar door een zwarte wolk gedompeld in een vette dieselgeur, werd de eerste stang op de boorkop gezet. Uiteindelijk werd er na 26 meter goed water gevonden. De dieselmotor werd stopgezet. Het is middag en Inmiddels is ook de boorbaas met de pvc pijpen van 4" geariveerd. Zes van deze pijpen met een totale lengte van 24 meter werden in de boorschacht geschoven. De hoogste tijd om te stoppen en een hap te eten. Vanmorgen om negen uur is er nog zes meter verder geboord. Dit betekent dat er nu een laag van zes meter water bereikbaar is. In de buitenpijp komt nog een 12 meter lange binnenpijp van 1" waarmee via de pomp het water wordt opgezogen. Het water is nu op zes meter al zichtbaar. De klus was om half elf geklaard maar toen moest de boormachine nog terug over het terras. Met de ervaring van de heenreis ging het nu een stuk gemakkelijker. Een half uur later reed de machine het erf op van de buren voor nog een boring. Volgende week ga ik de binnenpijp aansluiten op de pomp.
de baas is er ook
met de witte pvc pijpen voor de buitenwand

die worden in de boorschacht geschoven
de klus geklaard, eerst eten en dan naar huis
maar eerst nog even de machine langs het voorterras terugkreukelen
met een paar extra balkjes gaf dit geen probleem

donderdag 28 mei 2015

de waterput

Wij onttrekken water uit een 8 meter diepe put die gemaakt is van op elkaar gestapelde betonnen ringen. Deze waterput dient regelmatig schoongemaakt te worden van een vieze zandlaag op de bodem en allerlei ongedierte dat in de put is gekropen/gevallen en de weg omhoog niet meer kan bolwerken. Het water in de put is grondwater en dat betekent dat er in de droge tijd minder water in staat dan in de regentijd. Inmiddels groeien ook de wortels van de grote kokospalmen van de buurman achter ons huis dwars door de betonnen ringen de put in. Omdat de onderhoudskosten steeds terugkomen en de kwaliteit van het water veel beter kan hebben we besloten een nieuwe bron te laten boren. De boormachine staat inmiddels op zijn plek maar dat ging niet zomaar.
Twee weken geleden hebben we de baas van het boorbedrijfje gebeld langs te komen om ons te kunnen vertellen of het überhaupt mogelijk is om te boren in de voortuin want de achterkant is zowieso niet bereikbaar. Ik belde en een uur later stond hij op de stoep. Met een meetlint in de hand zei hij overduidelijk dat het wel mogelijk is. "Oké dan gaan we het doen". Een paar dagen later hebben we hem weer opgebeld met de afspraak op gisteren om acht uur in de morgen. Maar afspraken moet je hier heel erg flexibel zien (hier zeggen ze "jam karet" en dat betekent: eleastische tijd). Om half twaalf komen er twee kerels op een motor om te kijken of het wel kan. Ook zij weer met een meetlint in de hand: "het is krap maar het kan, we gaan de boormachine halen en dan gaan we aan de slag". Even later belt de baas:" Sorry maar ik kan niet komen want ik zit op Java maar er komen zo twee kerels om te kijken en dan komen ze vanmiddag met de machine". Die zijn al geweest. Het is inmiddels vier uur in de middag en nog niemand gezien. Ook om vijf uur nog niemand. Wij bellen naar de baas maar die neemt niet op. En dan om kwart over vijf roept Jacqueline: "Hé ze komen er aan".
Een kleine vrachtauto met de boormachine erop. Niet alleen dat maar ook de gehele familie zat erbij.
Onze eerste indruk was: "oh nee hè dat kan niet!". En inderdaad dezelfde kerels van het ochtendbezoek op de motor bevestigen ons dat het niet kan. En daar stonden we met z'n allen in de vooruit geworpen schaduw van de truck met de nachine. Alsof het heel normaal is dat het toch niet kan. En toen ging Henk lichtelijk uit zijn dak en daar waren ze niet blij mee. Twee keer zeggen dat het kan en dan zijn ze er eindelijk met vrouw, kinderen en de machine en dan kan het toch niet. Terwijl ik al de voorbereidingen van elektra en waterleiding al heb aangelegd omdat de baas twee weken geleden zei dat het geen probleem is.
Inmiddels is onze tuinaman Pakgede ook naar de plek des probleems gekomen om ons te helpen.  Na veel heen en weer gepraat met het meetlint in de hand dan toch maar proberen om die machine langs de muur te frommelen. De machine van de truck gerold en door de poort naar de voorkant. Met balken, een ijzeren pijp en mankracht is het met veel gepiep en gekraak toch gelukt dat ding over het voorterras te kreuken. 
Bij allemaal ontwaakte er een glimlach. Vandaag gaan ze echt aan de slag om op ongeveer 25 meter diepte goed water te vinden. En dan moet die machine weer dezelfde weg terug naar de truck.
Pakgede (rechts) kijkt toe hoe ze 'm eraf gaan rollen
de stemming zit er gewoon in, niets aan e hand.


nog even een funfoto
en kreuken en frommelen maar
tsja....en nu zit ie klem
het is uiteindelijk toch gelukt....morgen boren en dan moet ie weer terug!

woensdag 27 mei 2015

Motorbelasting

In Indonesië moet iedereen die een auto of motor bezit ook autobealsting betalen. In de volksmond heeft men het altijd over de STNK (Surat Tanda Nomor Kendaraan Bermotor). Gisteren heb ik mijn jaarlijkse ritje naar dit kantoor net buiten Negara weer gemaakt om de bateli g te doen voor de Honda motor en de Toyota auto. De belasting voor motoren is relatief laag maar voor auto's juist weer hoog. Voor de Honda is het RP 204.500 (euro 14,60) en voor de Toyota RP 2.678.000 (euro 191,00). Als ik daar aankomt ga ik eerst even naar de achterkant van het gebouw om een stempeltje te halen op de STNK. Dit kost RP 25.000. Ik weet nog steeds niet waarom dit administratiestempeltje aan de achterkant in een klein kantoortje gehaald moet worden. Als je dit niet weet dan wordt je dossier niet in behandeling genomen. Dan met de papieren naar de hoofdingang waar een mevrouw keurig aan een tafeltje het STNK strookje met een kopie identiteitsbewijs in ontvangst neem en het in een dossiermap stopt. Zij geeft je een volgnummer en dan mag je zelf het dossier afgeven aan het eerste loket. En dan is het wachten op de oproep van de kassier om te betalen bij het tweede loket. Na het het betalen is het weer wachten bij het derde loket waar de nieuwe STNK wordt afgegeven. Ik was er vroeg bij (nummertje drie) en ik was binnen het uur weer weg. Maar kom je later dan kan de wachttijd behoorlijk oplopen want het is daar elke dag weer druk. 
de hoofdingang
om acht uur....ik was één van de eerste
papieren afgeven en een nummertje ontvangen

dinsdag 19 mei 2015

Vroege natuur

De regentijd is inmiddels ten einde en dat betekent dat het minder klam en zweterig is én dat de nachten afkoelen. Wij gebruiken in deze periode geen airco omdat het minder vochtig is dan in de regentijd. Deze nachttemperatuur van zo'n 23 graden is heerlijk om te slapen. Door de afkoeling is in de vroege ochtend het gras vochtig en daardoor is er een andere natuur te ontdekken dan in de natte tijd. We hebben ze nog nooit gezien maar tegenover ons huis staan paddestoelen die maar één nacht en ochtend te zien zijn. Overdag als de zon schijnt en de temperatuur weer oploopt naar de dertig graden verschrompelen ze en de volgende dag is het over met ze. 

zondag 10 mei 2015

Museum Arma

De afgelopen dagen waren we weer bij onze vrienden in de buurt van Sanur. Altijd een uitgelezen gelegenheid om naar Ubud te gaan en te genieten van de huisgemaakte pasta van Restaurant Nomad. Maar eerst hebben we een bezoek gebracht aan het Agung Rai Museum of Art. Dit Museum bestaat uit twee paviljoens. Het hoofdgebouw met veel traditionele Balinese schilderijen van o.m. Ida Bagus Made, I Gusti Made en I Gusti Nyoman Lempad. In het andere gebouw hangen de moderne doeken van o.m. Walter Spies, Bonnet en Dooijewaard. Het omvangrijke landgoed bevat dit Museum, een prachtige tuin met o.m. heel veel orchideeën uit geheel Indonesië, het Arma Resort met 15 dure kamers en 8 hele dure villas en nog 1 duurdere villa met privézwembad. Uiteraard is deze geweldige accomodatie opgesierd met een zwembad en een riviertje stromend dwars door het landgoed. Maar ARMA is meer dan een museum. Het is ook een plek waar theatervoorstellingen en dansen opgevoerd worden. Ook worden er workshops gehouden zoals taal- en kooklessen. De entree is RP 60.000 pp inclusief een gidsboekje, koffie of thee dat geserveerd wordt in het mooie rustgevende koffiecafé "Warung Kopi". Een bezoek aan ARMA in Ubud is zeker de moeite waard.
De hoofdingang

veel bloemen, water en fonteintjes
één van de traditionele werken
het paviljoen met de traditionele doeken

een prachtige doorkijk op een doek met sawa's


inclusief koffie of thee
een recent schilderij van de Lion Air crash 

maandag 4 mei 2015

Balian Beach

Gisteren waren we op "Pantai Balian". Een surfspot ter hoogte van Tabanan op ongeveer één uur rijden van ons huis. De hoge golven die daar op het brede strand slaan zijn een paradijs voor veel surfers. Aan accomodatie geen gebrek, meerdere hotels in de hoge prijsklasse maar ook de goedkope homestays voor de backpacker. Veel van deze accomodaties bieden ook yogalessen aan. Wij noemen dit het "Pantai batu datar" (het platte stenen strand). Wij surfen niet, doen niet aan yoga maar zoeken daar wel mooie grijze platte stenen om te beschilderen, die nieuwe hobby van Jacqueline. Het strand daar ligt bezaaid met stenen. Terwijl onze hond Madé op snuffeltocht gaat proberen wij geschikte stenen voor de schilderkunst van Jac. te vinden. Met een stevige lading in de achterbak gingen we via onze vaste warung Segara Adi voor een bordje nasi goreng, weer huiswaarts.






zaterdag 2 mei 2015

De spin en zijn web

De regentijd op Bali loopt ten einde maar daar is nog weinig van te merken. De afgelopen twee weken regent het elke dag en dan vooral in de middag. Voor de natuur het broodnodige vocht waardoor alles nog steeds heerlijk fris en groen is. In die mooie natuur is altijd wel wat te beleven. Gisteren viel mijn oog op een grote prachtige spin die aan de rand van zijn web zat te wachten op het lekkere hapje wat zo stom is om in zijn vangnet te vliegen.



vrijdag 1 mei 2015

Welkom op Bali

Er is de laatste tijd veel te doen over de executies die de regering van Indonesië heeft laten uitvoeren. 
Het is "hot" nieuws in de kranten en op de televisie. En er zitten nog meer veroordeelden vast voor drugs en moorddelicten die de doodstraf al hebben gekregen. Dus er komen nog meer executies die zwaar worden veroordeeld in de wereld. Er zijn vóór- en tegenstanders maar de waarschuwing op de vliegvelden in Indonesiē en ook die op Ngurah Rai (Bali) zijn overduidelijk. 
Drugs smokkelen is spelen met je leven!

Onderweg gekiekt

Op "Den dag van den Arbeid" tussen Yehkuning en Negara.
Een stille geoxideerde toeschouwer houdt de wacht bij de slippers van zijn baasje die "gewoon" op z'n blote kakkies aan het werk is op de sawa.